Wyblakły błękit nieba, jaskrawe elewacje, żywiczny zapach rozmarynu, morska woń portu rybackiego to nie wszystko, co utkwiło mi pamięci z Włoch. Z tegorocznego wyjazdu na Procidę, niewielką wyspę położoną niedaleko Neapolu zapamiętam iście arabski zgiełk poranka wypełniony dźwiękami otwieranych sklepów, dostawami towarów, zakupami, pozdrowieniami. Zapamiętam pyrkające silniki wszędobylskich skuterów. Zapamiętam stare przeboje puszczane z trzeszczącego radia. Martwą ciszę sjesty przerywaną odgłosami podjeżdżających pod stromą ulicę samochodów. I zapamiętam siwego brodacza grającego na akordeonie ostatniego dnia pod naszym oknem. Grającego smutne i melancholijne melodie, zagłuszane przez dźwięki codzienności.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz